Adamın beyninden kanlar akıyordu, diye yazar kitaplarda böyle durumlarda ve gördüğümüz filmlerin kahramanları böyle durumlarda masaları devirir, camları kırar, arabalarını hızla duvara sürerlerdi. Ben zihnimde bir umut tadı bekledim kahrolarak. Belki de aklıma gelen üretken bir buluşun tesellisiyle : Ben yokum, dedim kendi kendime ve eğer ben yoksam ne fark eder! Ama Pembe yeni bir tiksinmeyle bana bakarken her zamankinden çok burada olduğumu hissettim: Kulaklarımın arasında büyüyen ağrı yüzünden: Yayılmak, patlamak ve unutulmamak istiyordum. Sonra daha daha derine gitmiş olmalı bu istek; bütün dünya olmalı, yeni bir dünya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder