Demek ki dedim kendi kendime, yeni hayat satırlarından gözlerimi bir an olsun ayırmadan, eksik bir şey varmış: Hayat sadece nefes alıp vermekten, onlarla ya da onlarsız düşünmekten, aynı kitabı tekrar tekrar okumaktan, erişmiş acı ve yalnızlıktan, ve kendine has üslubuyla 'bir orada bir burada' olma halinden ibaret değilmiş. Zaten bu zamana kadar anlamalıydım. Tamam, yeni biriydim. Ama bütünüyle değil. Hayat etkisi sonsuza dek sürecek seçeneklerden başka bir şey değilmiş. Zaten iki seçenek hep vardır: Ya yazarsın ya da içine atarsın. İkisi de kırılgan ruhunu teselliye yetmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder