Saplantılı insan, “Eğer benim değilse hiç kimsenin olmasın” gibi hastalıklı bir düşüncenin içine bile girer. Tamamen bencildir. Aşık insan ise kendisiyle birlikte olmasa bile sevdiğinin mutluluğunu ister. Hatta başkasıyla mutlu olacaksa eğer aradan çekilmeyi bile kabul edebilir. Saplantılı insan sürekli huzursuzdur. Bu huzursuzluğu yüzüne yansır. Sinirlidir, en ufak bir şeye bile öfkelenir. Bu biraz da kendine güvensizlikten kaynaklanmaktadır. Saplantılı insan, saplantı haline getirdiği insana zarar vermeyi düşünür. Sadece ona değil, onun çevresindekilere de zarar vermeyi düşünür. Canını yakmak ister.Saplantılı insan aslında kendisine saygısını da kaybetmiş insandır. Aşkı keyifle yaşamak varken hastalıklı hale getirmenin hiç alemi yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder