*özellikle küçük yaştaki bireyler için çok zor bir durumdur. çünkü ilk olarak hayatınızda en çok sevdiğiniz iki insandan birini kaybetmişsinizdir. çok küçük yaşlarda bazı sorumluluklar almak zorunda kalırsınız. dört işlemi öğrendiğiniz anda fatura yatırma ve ufak tefek alışveriş işleri size düşer. eş vakitli olarak "senin baban nerede" diye soran kişilere durum izah edilir,"piç" diye dalga geçenler dövülür. okullarda her yeni gelen öğretmenin sorduğu "babanızın ne iş yapıyor" sorusuna "benim babam öldü" cevabını vermek insanın içini acıtır çünkü bu sorular insana kendi eksikliğini hatırlatır durur. ergenlik dönemi de bir hayli zor geçer çünkü karşınızda size model oluşturabilecek birisi yoktur. kendi karakterinizi oturtana kadar doğruları canınız acıya acıya öğrenirsiniz. araba kullanma,bisiklete binme gibi şeyleri kendi kendinize öğrenmek zorunda kalırsınız. sizi balık tutmaya götürecek,haftasonları yanına alıp arabayla gezdirecek birisi yoktur. her daim hayata sanki bir yalnızlık hakimdir. insan büyür,yıllar geçer fakat eksikliği geçmez. kız istemeye giderken bile onun yerini kimin dolduracağını düşünürsünüz.
yeri dolmaz bir kayıptır babanın ölmesi. yıllar geçer,insan etrafa neden öldüğünü anlata anlata alışır gibi olur bu duruma. ama en zor zamanda eksikliği hissedilir,yine hatırlanır. onun hiçbir suçu yoktur çoğunlukla bu gidişte ama insan bazen suçlar onu "niye gittin ki" diye. aslında o da bilmez niye gittiğini o kadar erken. iki tarafın da bildiği tek birşey vardır ki bu,dünyanın kanunudur. herkes elbet gider bu dünyadan arkasında onlarca üzgün kişi bırakarak. önemli olan insanları kaybetmeden önce bunları düşünüp,değerini bilmektir insanların ve hayatın. ancak böylece azalır pişmanlıklar ama yok olmayacağı da tarafımdan üzülerek garanti edilir.
*hayatın getirilerini ve götürülerini daha iyi anlamak...
yaşamda daha güçlü olmak;olaylara,kişilere karşı daha olgun ve korkusuzca davranmak...
(babanın suratını hatırlayamamak)
*yakın arkadaşlarımın başına, nerdeyse bir öncekinin yıldönümüne denk gelecek şekilde birer ikişer gelen durum.
19 yaşında bi insanın, "oğludur, o koysun" denmesi üzerine, babasını elleriyle toprağa vermesi, sanırım görebileceğim en acı tablo olarak kalacak.
*doğaldır doğal olmasına.. sonuçta hepimiz öleceğiz ama..
üzülüyor işte insan.
basit gelir bazı şeyler insana.. sonuçta iki gün geçtikten sonra artık gözyaşı dökmezsiniz..
ama traş olmayı bir arkadaşınızdan öğrendiğiniz zaman.. komik değil mi?
babanın ölmesi doğaldır. ben de öleceğim yakında..
sesini de unuttum zaten.. geriye sadece kitapları kaldı.
*"bir erkeğin ölümü babasının ölümüyle başlar."
orhan pamuk
*hayat boyu bir yanın eksik kalmasıdır. kendini boşlukta hissettirir, kimse seni onun gibi koruyamaz çünkü bunu bilirsin. kahramanındır ve artık yoktur...
*her zaman hayat karşısında güçlü olursun çünkü yaşanacak en kötü şeyi küçücükken yaşamışsındır.
bir yanın hep pısırık olur çünkü seni her zaman koruyacak o kocaman adam yoktur.bir yanının hep yalnız olduğunu bilirsin.
hayata hep güvensizsindir çünkü onun her an en sevdiğin insanlardan birini alıp götürebileceğini bilirsin,bunun için annene daha bi sıkı sarılırsın,kapıdan çıkarken mutlaka son bir defa öpersin,saçma olduğunu bile bile beni bırakmayacaksın dimi anne diye sorarsın.
içinde "baba" kelimesi olan cümleler kuramazsın,"baba" derken hep bir şeyler düğümlenir boğazına,çünkü hayatının sonuna kadar bir daha kimseye baba diyemeyeceğini bilirsin.
*babanın ölmesi bir erkek için hayatla artık tamamen çırılçıplak tek başına mücadele demektir.
babasına sarılıp öpenleri gördükçe uzaklara dalmaktır.
büyüyünce her zaman dik durmak zorunda kalmaktır.
bazen güçlüymüş gibi görünüp, tek başınayken ağlamaktır.
her zaman başarılı olmak zorunluluğudur. en ufak başarısızlıkta o zirvelerdeki güvenin sıfıra inip korkuya dönüşmesidir.
baban ne iş yapıyor sorularından kaçmaktır.
odur, budur, üzgün bir hayatın başlangıcıdır..
*kalpte hiçbir zaman onarılamayacak bir defo oluşması.
*getirileri:
-annene daha yakın olursunuz aranızda bir kara kedi yoktur.
-sizi anlamayan birine kendinizi anlatmaya çalışmazsınız.
-hayata daha çabuk atılırsınız, küçük yaşta sazı elinize alır kafanıza göre yaşarsınız.
-yaşıtlarınızdan daha olgun olursunuz. baba korkusundan dolayı bir şeyi yapmamak yerine size yanlış geldiği için yapmazsınız.
yeri dolmaz bir kayıptır babanın ölmesi. yıllar geçer,insan etrafa neden öldüğünü anlata anlata alışır gibi olur bu duruma. ama en zor zamanda eksikliği hissedilir,yine hatırlanır. onun hiçbir suçu yoktur çoğunlukla bu gidişte ama insan bazen suçlar onu "niye gittin ki" diye. aslında o da bilmez niye gittiğini o kadar erken. iki tarafın da bildiği tek birşey vardır ki bu,dünyanın kanunudur. herkes elbet gider bu dünyadan arkasında onlarca üzgün kişi bırakarak. önemli olan insanları kaybetmeden önce bunları düşünüp,değerini bilmektir insanların ve hayatın. ancak böylece azalır pişmanlıklar ama yok olmayacağı da tarafımdan üzülerek garanti edilir.
*hayatın getirilerini ve götürülerini daha iyi anlamak...
yaşamda daha güçlü olmak;olaylara,kişilere karşı daha olgun ve korkusuzca davranmak...
(babanın suratını hatırlayamamak)
*yakın arkadaşlarımın başına, nerdeyse bir öncekinin yıldönümüne denk gelecek şekilde birer ikişer gelen durum.
19 yaşında bi insanın, "oğludur, o koysun" denmesi üzerine, babasını elleriyle toprağa vermesi, sanırım görebileceğim en acı tablo olarak kalacak.
*doğaldır doğal olmasına.. sonuçta hepimiz öleceğiz ama..
basit gelir bazı şeyler insana.. sonuçta iki gün geçtikten sonra artık gözyaşı dökmezsiniz..
ama traş olmayı bir arkadaşınızdan öğrendiğiniz zaman.. komik değil mi?
babanın ölmesi doğaldır. ben de öleceğim yakında..
sesini de unuttum zaten.. geriye sadece kitapları kaldı.
*"bir erkeğin ölümü babasının ölümüyle başlar."
orhan pamuk
*hayat boyu bir yanın eksik kalmasıdır. kendini boşlukta hissettirir, kimse seni onun gibi koruyamaz çünkü bunu bilirsin. kahramanındır ve artık yoktur...
*her zaman hayat karşısında güçlü olursun çünkü yaşanacak en kötü şeyi küçücükken yaşamışsındır.
bir yanın hep pısırık olur çünkü seni her zaman koruyacak o kocaman adam yoktur.bir yanının hep yalnız olduğunu bilirsin.
hayata hep güvensizsindir çünkü onun her an en sevdiğin insanlardan birini alıp götürebileceğini bilirsin,bunun için annene daha bi sıkı sarılırsın,kapıdan çıkarken mutlaka son bir defa öpersin,saçma olduğunu bile bile beni bırakmayacaksın dimi anne diye sorarsın.
içinde "baba" kelimesi olan cümleler kuramazsın,"baba" derken hep bir şeyler düğümlenir boğazına,çünkü hayatının sonuna kadar bir daha kimseye baba diyemeyeceğini bilirsin.
*babanın ölmesi bir erkek için hayatla artık tamamen çırılçıplak tek başına mücadele demektir.
büyüyünce her zaman dik durmak zorunda kalmaktır.
bazen güçlüymüş gibi görünüp, tek başınayken ağlamaktır.
her zaman başarılı olmak zorunluluğudur. en ufak başarısızlıkta o zirvelerdeki güvenin sıfıra inip korkuya dönüşmesidir.
baban ne iş yapıyor sorularından kaçmaktır.
odur, budur, üzgün bir hayatın başlangıcıdır..
*kalpte hiçbir zaman onarılamayacak bir defo oluşması.
*getirileri:
-sizi anlamayan birine kendinizi anlatmaya çalışmazsınız.
-hayata daha çabuk atılırsınız, küçük yaşta sazı elinize alır kafanıza göre yaşarsınız.
-yaşıtlarınızdan daha olgun olursunuz. baba korkusundan dolayı bir şeyi yapmamak yerine size yanlış geldiği için yapmazsınız.
